Homepage KO
Stamreeks Ivens
Stamreeks Houtman
Stamreeks Veltmeijer
Extra informatie Ivens
Biografie IVENS
Cornelia Ivens werd geboren te Rotterdam op 6 maart 1893. Haar vader Adrianus Jacobus Ivens,
na de aangifte van zijn negen eerste kinderen kennelijk een beetje de draad kwijt, gaf aan de
ambtenaar van de Burgerlijke Stand per abuis als geboortedatum 7 maart op. Daarom werd
de verjaardag van dit jongste kind van Adriaan en zijn vrouw Elizabeth Jacoba Houtman, altijd
op 7 maart gevierd.
In 1893 woonde het gezin van Adrianus Jacobus, die toen al een aantal jaren handelsreiziger was,
aan de Lange Warande, op nummer 106.
Het verhaal deed de ronde dat vader Adrianus in Engeland geboren was, maar op zijn geboorteakte
wordt Rotterdam als geboorteplaats vermeld. Het verhaal zal waarschijnlijk een romantisch
fantasietje zijn geweest, ingegeven door het feit dat Adrianus voor zijn werk in de kolenhandel wel
naar Groot-Brittannië reisde.
Zijn tot nu toe oudst bekende Ivens geheten voorvader (chirurgijn Dirck) kwam hoe dan ook uit
de Alblasserwaard. Ook van de anders geheten voorouders van Adrianus Jacobus kwamen er zeer
velen uit het zuiden van de provincie Holland. Bij diverse takken heb ik de vroegste gegevens in
Rotterdam zelf gevonden en in de toen nog niet door de haven opgeslokte dorpjes in de directe
omgeving. Verder treffen we ook Duitsers, Brabanders en Geldersen. Al met al had mijn oma
Cornelia Ivens via haar vader een stamboom die zeer sterk Rotterdams gekleurd was.
Cornelia's moeder Elizabeth Jacoba had zowel aan de kant van haar vader als aan de kant van haar
moeder voornamelijk Duitse en Brabantse voorouders, maar een van haar overgrootmoeders was
van Gelderse afkomst.
Cornelia's moeder Elizabeth Jacoba Houtman was in 1881 gehuwd met Adrianus Jacobus Ivens, als
27 jaar oude weduwe van Charles Ferdinand Frans Rüter. Haar eerste man schonk haar een zoon
Charles (Karel) en twee dochters: Geertruida (Truus) en Adriana.
Eenmaal in zee met Adriaan Ivens kreeg Elizabeth Jacoba nog eens tien kinderen: Elisabeth (Bets),
Antonie, Jacobus, Anna, Helena (Lena), Hendrika (Riek), Adrianus (Aad), Antonie (Toon), Jacoba
(Co) en last but not least in 1893 Cornelia (Cor).
Met een Ivens en een Houtman in één bed lagen er twee geloven op één kussen. De familie Ivens
was van oudsher gereformeerd, de Houtmannen rooms-katholiek. De kinderen Ivens werden door
de bemoeienissen van de tantes Ivens gereformeerd gedoopt, maar oecumenisch opgevoed, want
moeder Elizabeth zei altijd: 'Er is maar één God'. Toen Adriaan Ivens overleden was (in 1900)
werden de jongste vier kinderen, onder wie Cornelia, toch katholiek gedoopt.
Op de foto zien we (achterste rij) Bets en Anna; (middelste rij) Co, Riek, baby Cor, halfzus Truus
Rüter, Aad; (voorste rij) Lena en Toon. De eerste Antonie, die kort na zijn geboorte gestorven was,
ontbreekt, evenals de als peuter van 17 maanden overleden Jacobus.
Halfbroer Karel Rüter, die op het moment dat de foto genomen werd, ook nog deel uitmaakte van
het gezin Ivens, wilde niet op de foto...
Nadat vader Adriaan Ivens in 1900 gestorven was, werd zijn weduwe met haar vele kinderen
behoorlijk armlastig. Dat was de reden dat haar jongste dochter zo snel mogelijk geld wilde
verdienen, om moeder te helpen. Zo kwam zij uiteindelijk terecht in het naaiatelier van
'Juffrouw Mettrop', aan de Goudschestraat. Cor Ivens vertelde hierover in 1971 aan haar
jongste kleinzoon. Klik hier om naar haar te luisteren.
Toen kreeg Cornelia kennis aan Koos Veltmeijer, de smid. Er volgde een gezellige verkering,
waarin evenzogoed stevig gewerkt werd. Van financiële extraatjes gingen zij wel naar Baarn, om
tot rust te komen. Dat lukte goed in Baarn, want 'het was daar maar een dooie boel'.
De vrije zondagen brachten zij afwisselend door bij zijn moeder en haar moeder. Cornelia's moeder
Elizabeth had immers gezegd: 'Hoor 'ns, niet iedere zondag hier'. Hoor het hier in Cors eigen
woorden.
De leuke verlovingstijd bekroonden zij met een huwelijk op 16 augustus 1916.
Cornelia's moeder had haar gewaarschuwd niet te veel kinderen op de wereld te zetten. Zodoende
koos zij niet voor kwantiteit, maar voor kwaliteit...
In het lied 'Mens, durf te leven' vond Oma haar eigen visie op het leven terug. Zij droeg het in 1971
voor aan haar kleinzoon, Jac König.
Hier zijn twee coupletten uit die voordracht te beluisteren.
